Çocuklu Boşanma Kılavuzu

“Bir çocuğun üç ebeveyni vardır. Annesi, babası ve anne babası arasındaki ilişki. Bu üçüncü ebeveyn çok önemlidir.’’

Byron Norton

3 yaş üstü çocuklarda boşanmayla ilgili çocuğa söylenmesi gereken her şey söylenmelidir.

Hep çocuklar incinmesin istiyoruz. Onun iyiliği için bir şeyler yapıyoruz ya da bitmesi gereken evlilikleri sürdürürken de çocuğun iyiliği adına sürdürme düşüncesi var. 

Yürümeyen bir şeyi çocuğa modellemek mi yoksa yürümeyen şeyin sonlandırılabileceğine dair model olmak mı? Belki buralardan bakmak önemli. 

Çocuk, anne babasının ilişkisinin iyi gitmediğini çok rahat algılayabilir.

16-17 aylık bebek bile bunu hissedebilir, daha büyük olanlarda ise hem oyunlarına taşırlar hem de anne babanın arasında olanları sorgulamaya başlarlar.

Çocuk, merkeze kendini koymaya başlar evdeki sorunlarla ilgili. 

Benmerkezciliğin içinde çocuklar suçluluğa da gidebiliyor. 

Mutsuz iki ebeveyn gördüğünde ben bir şeyleri iyi yapamıyorum gibi bir hale girebiliyor. 

“O uyurken kavga ediyoruz, hiç belli etmiyoruz’’ gibi durumlar beyhude bir çaba. 

Çocuk gerginliği ufak bir mimikten hissedebilir. 

Bazı çocuklar gelir direkt konuşur, bazıları da ağlar, alt ıslatır, çeşitli şekillerde mutsuzluğunu, kafa karşılıklığını dile getirir. 

Her boşanma travmatik mi?

Hayır. Ebeveynlerin artık birlikte yaşamıyor olması, ayrılık sürecinin elbette bir etkisi olacaktır fakat ebeveynlerin kendi aralarındaki tutarlılık ve işbirlikleri süreçle doğrudan ilişkili olacaktır.

Çocuklara boşanma nasıl söylenmeli?

Boşanmayı açıklarken somutlaştırmak (baba nerede yaşacak bunu görmesi..), güvenli geçiş yapabilmek, bakım verenin köprü olması oldukça önemli. 

Somutlaştırmak çok önemli olduğu için evden ayrılan ebeveynin nerede olacağını kısa süreli olsa da sık sık görmesi çocuk için önemli. 

Ebeveynin beslenme, uykuya geçişle temasta olması önemli çünkü bebek ilişkiyi temel bakım aldığı yollardan alır.

Boşanma kararı alınmış ve evler daha ayrılmadıysa düzen değişmeden çocuklara söylemek, 

evde kalmaya en az 2 hafta daha devam etmek önemli. 

Yastan referans alarak önemsiyoruz bu geçişi. 

Çocuk bunu sisteme aldığında içinde gelişecek tüm duyguları gösterebilmeli iki ebeveyne de. 

Bu yüzden evler ayrılmadan açıklamak, olacak değişiklikleri anlatmak ve çocuğun orada yaşamasına devam etmek bu geçişi sağlayacaktır. 

Çocuk biraz daha büyüdüğünde partnerinizle ve arkadaşınızla olan ilişkinizin farkını anlar. 

Ayrılma isteğinizi anlatırken, biz artık birbirimizi sevgili gibi göremiyoruz, yan yanayken mutlu hissetmiyoruz diyerek boşanmanın partnerle ilişkiniz sonucu olduğunun altını çizmek önemli. Senin bunun içinde olmanı istemiyoruz demek aslında.

Konu ne olursa olsun bir çocuğu ilgilendiren en önemli konuşmaları en yakınları yapmalı*

Boşanmayı terapist söyleyemez ya da terapistin yanında söylenemez. 

Çocuğun en güvendiği kişiler, en güvende hissettiği yerde söylemeli. Mesela ev çok önemli. Ondan çıkabilecek her türlü tepkiye alan açabileceğiniz yerde olmanız önemli. En sevdiği mekanda yapmamak önemli ki çocuğun güvende hissetme hali devam etsin. Çocuğa bu bilgiyi vermek konunun tamamı değil. Bu bir süreç ve bunun farkında olarak kendiniz için kaynaklar yaratmanız, destek almanız da faydalı olacaktır.